کلاب کتابخوانی جین آستن

همین خانم بلوند قرمز به تن ، خودِ خودِ من بود . پسره رو تعارف می زد به دوستش و بعد حالات عجیبی ، والا چی بگم ، یک میلک شیکی از حسودی و برخوردگی و پشیمونی بهش دست میداد . آدمائی مثل من و بلونده ، احتیاج به اثبات یک فرضیه داریم . اینکه طرف کسی رو به ما ترجیح نمیده . ما مرد بومرنگی دوست داریم . بیشتر دقت کنی یک ترس نهادینه ای هم از خیانت در وجودمونه و ترجیح میدیم توی این بازی ، در نقش "خدا" ظاهر بشیم و طرف رو هل بدیم توی بغل یکی دیگه اونم خیلی زود.ته دلمون غنج میره اما که طرف بومرنگی باشه . تازه هیچ گارانتی هم وجود نداره که وقتی بومرنگ بدبخت برگشت کف دست نامطمئن ما ، با بیحوصلگی پرتش نکنیم روی چمن پارک و بریم دنبال یک بازی تازه . اینجور آدمائی هستیم من و بلونده